Lost in Leon/zo zwart als roet/chickenbus - dag 4

Goedemorgen! Wat een warmte hier in Leon, of hadden we dat al gezegd ;). We zijn al rond 6 uur wakker maar proberen nog wat te blijven liggen. Mislukt, het is te warm. Lekker een frisse douche doet ons goed. Ik duik nog even de keuken in om een pot koffie te zetten. We zijn bijna de eerste die wakker zijn dus wel zo aardig om de koffie bruin te hebben als de andere gasten ontwaken :). Dan om 7 uur klinkt er een enorm alarm.... Wat zal dat zijn? Brand alarm? Vulkaan uitbarsting? Geen idee, maar er komt verder weinig beweging in de tent dus het zal niets ernstigs zijn. Omdat we zo ook uit moeten checken zorgen we er alvast dat onze tassen gepakt zijn. We hebben nog genoeg tijd dus gaan op zoek naar een franse bakker in de stad op aanraden van the Lonely planet. Het was even zoeken (en zweten) maar daar ist ie! Bestellen wat heerlijke broodjes en ondertussen slurp ik mn vers gemaakte sapje met selderij, komkommer, lijnzaad en ananas naar binnen. Ohjee... Kwart voor 8, om 8 uur worden we bij het hostel opgepikt. Als we doorlopen redden we dat. En als het brood klaar is want ze nemen nogal de tijd voor het klaar maken. 7.55.... Dat wordt doorhobbelen.... Was het nu hier links of rechts? We kiezen rechts, fout! Rondje gelopen. 8.10.... Ik krijg een helder moment en weet weer waar we heen moeten. Hier liepen we net dus ook al twee keer... Dus..... We rennen de hoek om en daar staat de jeep inclusief andere gasten. Sorry!!! We got lost!! Shit, we moeten nog uit checken. Als gekken pakken we onze spullen, dumpen het achter de receptie en springen de wagen in. Nat, zeiknat, wat een hitte.
We hebben een rommelige tour voor boeg, dwars door de groene natuur en passeren vele rondlopende koeien, paarden en varkens. Hobbel de bommel en rammel de bammel. We zijn onderweg naar Cero Negro, een van de beroemdste vulkanen in de regio. Wat gaan we er daar doen? Eerst een uur omhoog lopen om vervolgens op een soort van snowboard naar beneden te glijden. Mooie tocht omhoog met geweldige uitzichten. Ook best pittig want we hebben onze vulcano board op onze rug gebonden. Bergen, kraters en gave natuurcontrasten die overlopen van fel groen naar pik en pik zwart.
We zijn boven, wat hoog!! We hebben ons laten vertellen dat het percentage rond de 45% is, dat is best heel stijl. We schieten nog wat foto's en heisen ons dan in de overals. We lijken wel twee mijnwerkers :) ok, nog 1 fotootje dan :). We krijgen nog wat uitleg over remmen en sturen.
Dan staan we op de rand van de berg, we gaan beiden tegelijk. Michael rechts en ik links. Spannend.... Daar gaat ie. In het begin wat voorzichtig maar al snel krijgen we de smaak te pakken. Mond dicht en niet ademen want de stenen schieten om je oren en de stofwolken belemmeren aardig het zicht. Ok, niet ademen.... Dat hadden we niet bedacht van te voren. Dan maar wat gas erop! Onderaan zitten we een paar seconden stil en beseffen wat we zojuist gedaan hebben. Kijken nog eens achterom. Holyshit, we zijn gewoon van deze vulkaan af gedenderd, nice! Dan kijken we elkaar aan en schieten in de lach. We lijken wel twee auto monteurs die de hele dag onder uitlaten hebben gelegen. Of als twee zwartepieten in de leer of.... Ach, het ziet er heerlijk ranzig uit. Zwart gezicht, zwart haar, zwart in alle gaten waar het maar kan... Maar hoe vet was dit?!!!!
In de jeep praten we nog wat na en bekijken de foto's die onze chef onderweg van ons gemaakt heeft. Wat een ervaring. We gaan terug naar het hostal om ons daar grondig te wassen van top tot teen. Daar knappen we erg van op. Dan even bijkomen in de lobby en onze tassen her indelen. We willen van leon naar chinandega naar jigulillio (waar? Jiekielio of zoiets ;-). We pakken eerst een taxi die ons brengt naar de grote bus op stap plaats. Wat een mega druk gebeuren hier. Iedereen schreeuwt door elkaar en het stinkt naar eten en uitlaat gassen. Daar staat een minibusje die pas vertrekt als hij vol zit. Met ons erbij schiet dat al op want onze backpacks moeten we gewoon mee de bus in nemen. Dat zijn dus weer 4 personen extra :). En als wij denken dat ie vol is, blijkt dat niet vol te zijn, want er wordt nog een vrouw opgevouwen en meegenomen. Dan vertrekken we naar chinandega wat ongeveer een uurtje duurde. Volgens de Lonely Planet moeten we in Chinandega een stukje met de taxi of tuktuk naar de vertrekplek naar Jigulillio. Nog voordat we om ons heen kunnen kijken hoe we dat gaan regelen staat er al een brave borst voor onze neus om ons mee te nemen in zijn tuktuk. Zitten we dan hoor, Mikey&Silly in de tuktuk midden in de chaos... En een lol dat we hebben