Een busje, een busje vol met mensen - dag 10

We starten de ochtend met een ontbijtje bij het hostal. Daarna doen we een korte hike want we willen vandaag nog naar San Juan del Sur en dat is zo'n beetje van boven naar beneden op de kaart van Nicaragua. Eerst klimmen we de heuvels op van Matagalpa waarna we een mooi overzicht krijgen van het dorp in het dal. Dan berg afwaarts want we kunnen onze bus niet missen omdat we anders niet meer weg komen uit Managua. En dat is nu precies de stad die iedere toerist vermijd wegens het grote gevaar wat daar op loer ligt. Dus we stappen lekker door en redden de bus. Wat een hitte weer vandaag zeg. Gutsend en zwetend lopen we met onze tassen te sjouwen. De eerst rit duurt ongeveer 2.30 uur. Redelijk goed te doen alhoewel de zitplaatsen niet gemaakt zijn voor westerse mensen zo krap. Onderweg worden we weer vermaakt door gesminkte mensen die wat optreden, verkoop lui die weer van alles aan je kwijt willen of gewone locals die je aan zitten te staren alsof ze voor het eerst een alien zien. Na een lange rit komen we aan in het hol van de leeuw, Managua. We komen op een ander station aan dan waar we de andere bus moeten hebben dus willen zsm een taxi induiken zodat we niet van onze spullen beroofd worden ( zo erg was het nu ook weer niet maar voelde wel ff zo haha). Taxi in, eigenlijk meer een halve auto want veel meer dan een stuur en 4 deuren had het niet. Het rijdt en daar gaat het om. We moeten nog best door karren want de bus van 16 uur kunnen we echt niet missen. Racen als een gek, alle ramen open en ondertussen zitten we onder de zwarte roetdeeltjes leek het wel. En zweten want de temperatuur lijkt nog steeds wel op te lopen, ppppfffff. We zijn er! Snel kijken we welke bus we moeten hebben. We stappen in, met onze backpacks.... Niet handig want die kunnen we niet kwijt in de bus. Het is druk en bijna geen mogelijkheid om de bus weer uit te komen om onze backpacks en het ruim eronder te droppen. We gaan een voor een. Nu maar hopen dat onze tassen aan het einde van de rit er nog in liggen. Busrit duurt ruim 3 uur als het niet langer is. Ook wij gedragen ons inmiddels als locals en shoppen in de bus voor water en frisdranks. Michael hangt nog even uit het raam om lekkere chippies naar binnen te hengelen, geinig voor weinig. Ik lig in een deuk :).
In het donker komen we aan en zoeken naar een taxi. Zij weten ons uiteraard ook te vinden en de eerste de beste wil ons al direct oplichten als een malle. Mooi niet en lachen hem nog net niet in zn gezicht uit. We willen heeeeel graag naar het hostal na zo'n lange reisdag ( alles bij elkaar toch iets van 8 uur onderweg geweest) maar we laten ons zeker niet naaien door een plaatselijke taxi chauffeur ;). We lopen door het centrum. Druk en gezellie, surf place to be als we de verhalen moeten geloven. Dan zien we een taxi op een hoek staan. Hij begint bij 200 en we eindigen op 80, daar doen we het voor want we willen een koude, hele koude douche! Bij het hostal worden we vriendelijk ontvangen en hebben een mega grote kamer. En een kingsize bed, meer dan kingsize, wat een bed! En airco, ook wel even fijn. We douchen, drinken wat biertjes en kletsen met wat mede reizigers. Dan gaan we heerlijk slapen, it's been a long day.