Schuitje varen - Dag 13

Dag 13; schuitje varen

We starten rustig aan op en vertrekken na ons ontbijt (heerlijke rijst met bruine bonen) vanuit Hostal Hola ola richting het centrum. Al snel beginnen onze nekspieren tegen te strubbelen maar we weigeren om een taxi te nemen voor dit kleine stukkie. We lopen snel nog even langs de bakkery en springen dan de bus in. Redelijk op tijd dus we kunnen nog zitten. Blij toe want dit wordt een redelijke bus rit. We gaan vandaag met de boot naar het eiland Isla de Ometepe. Ten minste, dat is ons plan ;). Bij uitstappen van de bus worden we gelijk aangesproken door een mannetje die ons wel even naar de ferry wil brengen. No no; no taxi, wij willen gewoon lekker met de bus. Tot dat deze best meneer de prijs riep... Ja voor die paar dollar gaan we dus niet met de bus he hahah. De reden dat hij zo goedkoop is kwam al snel naar boven. Geen echte taxi auto maar gewoon zijn prive wagen of barrel.... Maar goed, wat kan ons het schelen. Er is nog een andere backpacker mee dus wat kan ons gebeuren. Redelijk snel zijn we bij de op stap plaats voor de boot. We kijken om ons heen en zien nog geen boot. Rustig aan dus en we bestellen een frissie. Die kunnen we wel gebruiken want wat een hitte weer vandaag zeg. Dan vragen we wat om ons heen hoelaat de boot vertrekt.... Wat blijkt, de boot van smorgens half 8 moest nog steeds aankomen en inmiddels was het al half 12. Dat beloofd veel goeds. De reden van vertraging is de hevige storm. Er komen boten aan alleen weet niemand hoe laat en hoeveel mensen daar dan op kunnen. We besluiten nog even te wachten. Nog even.... En nog even. Na een paar uur bedenken we plan b want we zien het niet gebeuren dat de boot nog vertrekt vandaag. Als het nog lang duurt gaan we naar de stad Granada en kijken we wel of we een dagje naar het eiland kunnen. Ok, we wachteb tot 2 uur daarna zijn we er klaar mee. Dan boeken we een hostel in Granada. Send..... We kijken om en wat denk je.... De hekken gaan open. Alle mensen die hier al de hele dag in de brandende zon hadden staan wachten gingen als gekken door de hekken heen. Alsof we naar een concert van michael jackson gingen met zn allen. Wat doen we? Kijken of gaan? We hebben tenslotte nog steeds geen boot gezien dus de kans dat we verder op weer moeten gaan wachten is groot. Maar we zijn er nu toch.... We annuleren nog even niets want stel dat het toch niet lukt dan kan ons plan b gewoon door gaan. Dan komen er twee kleine bootjes aan. Met pijn en moeite leggen ze aan en je ziet ze heen en weer schudden door de wind. Dan worden er meegaaaa veeel mensen de boot in gepropt. En cargo want de horeca gelegenheden op het eiland moeten ook aangevuld worden. Dat die boot niet zinkt is ons nog steeds een raadsel. Als sardientjes in een blikje vaart de eerste boot weg. Dit gaan we niet doen want dan zijn we er zeker van dat we de komende dagen zeeziek zijn. Er komt een groter boot aan. Die gaan we proberen. Net als de honderden andere mensen. Wat een drukte en wat een stress.... Maar goed, we go with the flow. Wat hier heel handig is is dat de mensen de boot al op willen voordat er mensen af kunnen komen. Je kunt je voorstellen wat voor situatie dat opleverd. Duwen, trekken en struikelen. Ohja, met een zware backpack op je rug, ook dat nog. We zijn er bijna! Maar net als we het randje opstappen van het vaste land naar de boot worden we tegen gehouden door een gespannen stuk touw. Ok, we wachten nog even geduldig... En toen kwamen de verlossende woorden.... Full.... Finito... Basta... Otra boot.... Dit meen je niet?!!!! We keren om maar ook dit wordt ons niet makkelijk gemaakt want de horden mensen die achterons staan denken dat ze toch nog stiekem allemaal mee kunnen met deze boot. Dat werd dus duwen, trekken en struikelen. Pppfff even zitten en bijkomen; wat een dag. Wat doen we? Proberen we nog 1 boot? Die ziet er redelijk leeg uit... Ok, laatste kans anders wordt het donker en weten we straks helemaal niet meer waar we heen moeten. Gek genoeg kunnen we een ticket kopen en aan boord, dat ging vlekkeloos. We droppen we tassen aan boord en gaan op de grond zitten kijken wat er allemaal gebeurd. Er wordt vanalles op de boot geladen. Zakken cement, stoelen, tafels, motoren, autobanden etc. Ach we zitten dus prima de bima. Dan moeten we weg. er moeten nog meer motoren etc aan boord geplaatst worden. We lopen naar beneden en vinden nog twee plekjes. Na ongeveer een uur laden gaan we dan eindelijk. Van links naar rechts en op en neer, pppfff als we alles maar binnen boord houden. We zijn nog geen 5 minuten onderweg of we worden getroffen door een mega golf. We zien hem zo op ons afkomen en overspoelt bijna de hele boot.... Als dat maar goed gaat...
Na een wilde tocht zijn we aangekomen bij Moyogalpa. Omdat we nog geen hostel hebben geboekt moeten we nu eerst beslissen wat we doen qua slapen. Het eerste hotel is vol, jammer! Al snel komt er een heel jong ventje naar ons toe met een fantasctische aanbieding. Een prive kamer met badkamer voor 15 dollar. We lopen met hem mee om te kijken. En eerlijk.... We zijn behoorlijk gaar na een hele dag wachten dus wat ons betreft slapen we overal. Dan blijkt dat het een kamer is bij zijn familie thuis. Ze verhuren een aantal kamers. Prima, gezellig, we doen het!
Dan eten we een hapje en gaan slapen. Wat een dag! Maar we zijn op het eiland dus mission accomplished!!